تاریخچه تبدیل
تاریخچه صنعت خودرو گازسوز در دنیا:
وسایل نقلیه گازسوز از سال 1910 تا به حال در نقاطی از جهان که سوخت‌های فسیلی کمیاب بوده‌اند، مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در بحران نفتی سالهای 1974 و 1979 به‌علت امکان وقوع محدودیت‌هایی برای سوخت‌های متکی به نفت، علاقه شدیدی به استفاده از خودروهای گازسوز به وجود آمد. در کشورهای درحال توسعه‌ای مانند برزیل، آرژانتین، پاکستان و هند با وجود اینکه فاقد گاز طبیعی هستند، توسعه ناوگان گازسوز در دستور کار دولت‌ها قرار دارد. در کشورهای آلمان و فرانسه، خودروسازانی مانند DC- VW-OPEL و PEUGEOT تولید خودروهای گازسوز کارخانه‌ای را در دستور کار خود قرارداده‌اند
با توجه به بالا بودن قیمت بنزین در ایتالیا، از مدتها قبل، روند گازسوز کردن خودروها در این کشور سیر صعودی به خود گرفت طوری که خودروهای سواری عمومی مانند تاکسی‌ها، با مشارکت خودروسازانی چون فیات و IVECO ، مدل‌های جدید خودروهای سواری شخصی گازسوز نیز روانه بازار شد. استراتژی سایر کشورهای اروپایی مانند روسیه، جمهوری چک، اکراین و کشورهای دیگر اعضای اتحادیه اروپا در زمینة استفاده از سوخت‌های جایگزین تا سال 2022 به‌نحوی تدوین شده که درصد خودروهای با سوخت جایگزین (عمدتا CNG) به حدود 20 درصد کل خودروهای موجود در اروپا برسد.
چین با وجود واردات گاز طبیعی با خط لوله و به‌صورت LNG، حدود 8 میلیون انواع وسایل نقلیه گازسوز (سواری، اتوبوس، کامیون، لوکوموتیو و شناور) به‌صورت CNG و LNG دارد و به‌ازای هر خودرو، بیش از 4 برابر مصرف هر خودروگازسوز در ایران، از گاز طبیعی استفاده می‌کند.
تاریخچه صنعت خودروهای گاز سوز در ایران:
سابقه استفاده از گاز طبیعی فشرده در خودروها به سال 1354 برمی‌گردد که با تبدیل 1000 دستگاه تاکسی در شیراز، آغاز و در سال 1362 با تبدیل 600 دستگاه دیگر تاکسی در مشهد ادامه یافت که در همان سال‌ها در شهرهای مزبور، جایگاه هایی نیز برای عرضه گاز طبیعی احداث گردید. پس از پیروزی انقلاب با تأسیس سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت کشور در سال 1379 در مجموعه وزارت نفت، مطالعات مقدماتی طرح گازسوز کردن خودروها در این سازمان، انجام و به‌منظور دستیابی به کاهش مصرف بنزین و کاهش آلاینده‌های هوا، طرح مزبور به انعقاد قرارداد با خودروسازان برای تولید و تبدیل خودروهای گازسوز منجر شد.
در کشور عزیزمان ایران، بهره‌برداری از گاز طبیعی فشرده، در بخش حمل‌ونقل و به‌صورت انبوه با توجه به توصیه‌های کنسرسیوم ژاپنی-سوئدی که در دهه هفتاد بررسی‌های کارشناسی و جامعی برای کاهش سطح آلایندگی هفت کلان‌شهر ایران انجام داد، با برنامه‌ریزی برای گازسوزکردن خودروهای عمومی (تاکسی، وانت‌بار و اتوبوس‌های شرکت واحد) آغاز گردید.
تبدیل کارگاهی چیست؟
گاز طبیعی، سوختی با احتراق پاک، تمیز و بهینه است که سبب افزایش عمر موتور و کاهش تعمیرات آن می‌شود.
دوگانهسوز کردن خودروها می‌تواند هنگام تولید در کارخانه یا پس از تحویل خودرو به مشتری انجام شود. درصورتی‌که فرآیند دوگانهسوز کردن خودرو به‌صورت پسا تولید (after market) انجام گیرد، ” تبدیل کارگاهی” یا به‌اختصار “تبدیل” نامیده می‌شود. تعویض شمع در موتورهای بنزینی تا 32هزار کیلومتر دوام دارد؛ ولی در موتورهای گازسوز این عدد به 120هزار کیلومتر افزایش می‌یابد.
تاریخچه تبدیل در شرکت “توانا”:
با توجه به دو دهه سابقه شرکت “توانا” (سیلندر پرشیا سابق)، در زمینه تولید مخازن جدار نازک با فشار کاری بالا، می‌توان این شرکت را اولین تولیدکنندة این نوع از مخازن CNG در کشور دانست.
از سال 1398 شرکت توانا به‌عنوان یکی از پیمانکاران شرکت پخش و پالایش برای تبدیل انتخاب شد. این شرکت در همه دوره های ارزیابی کارفرما توانسته است رتبه برترین پیمانکار کمی و کیفی را به خود اختصاص داده و حدود 73000 دستگاه از خودروهای ناوگان عمومی را با همکاری 50 کارگاه خدمات CNG تحت پوشش خود در سراسر کشور تبدیل دوگانه سوز نماید.
همچنین با ارائه سیستمانیک و دقیق فرایند خدمات پس از فروش موجب کسب رتبه اول رضایت مندی مشتریان را در بین شرکت های همکار کسب نماید.
